Wilde gesprekken

Zoals vermeld bij "Een andere kijk op landbouw" is een van de meest relevante aspecten het veranderen van het paradigma, vooral met betrekking tot het korte termijn doel gericht op efficiëntie en winst. Ik ben het 100% eens met de ondersteuning van een verscheidenheid aan "milieuvriendelijke praktijken (van permacultuur tot agrobosbouw), multifunctionele landschappen (op het platteland en in stedelijke landschappen) en lokalisme. Verder denk ik dat het belangrijk is
-om kennis en expertise participatieve netwerken te creëren en deze veel zichtbaarder te maken: verbinden en leren van goede praktijken voor kleine en middelgrote boeren.
- zowel "commons" als "coöperatieve" structuren te ondersteunen (financieel, maar ook met educatieve programma's, zoals ERASMUS+) om ze meer macht te geven en ze meer instrumenten en structuren te geven.
- synergieën te creëren met andere gebieden van het welzijn van de EU en de gezondheid van het ecosysteem, zoals formeel en niet-formeel onderwijs (meer gratis en ondersteunde programma's over een sociaalecologisch vriendelijke landbouw) en kennis over gezondheid en voeding.

-Landschapsbehoud (ter bescherming van de diversiteit) is ook mogelijk via agroforestry, maar ook als er meer groen (van micro tot macro) overblijft in andere gebieden: straten, het geheel en oppervlakken van stedelijke landschappen en periferieën, gevels. Hoewel stadslandbouw het probleem niet oplost, is het wel heel belangrijk, omdat het literaciteiten "communiceert" en ons sociale weefsel voedt (ediblecitiesnetwork
-Wat betreft het verband tussen landbouw en economie: landbouw is de basis voor de productie van gezonde voeding. Dus een landbouw die niet milieuvriendelijk is, is schadelijk voor de gezondheid van de EU-burgers (en de planeet), d.w.z. economisch denken: het veroorzaakt ook ziekten, van overgewicht tot aandoeningen aan de luchtwegen en hormonen.
In deze zin moeten milieuvriendelijke praktijken en producten lagere belastingen hebben of er vrij van zijn, omdat ze op de lange termijn bijdragen aan gezonde samenlevingen. Denk maar aan de miljoenen euro's die de EU investeert in onderzoek naar diabetes bij kinderen en jongeren.

Permacultuur integreert diverse planten en dieren, bootst natuurlijke ecosystemen na en verbetert de veerkracht en productiviteit. Duurzame praktijken zoals vruchtwisseling, agroforestry en biologische landbouw verbeteren de gezondheid van de bodem en de biodiversiteit en verminderen de schade aan het milieu. Zo kunnen diverse aanplantingen in permacultuursystemen meer dan tien keer productiever zijn dan monoculturen.

Om deze overgang mogelijk te maken zijn aanzienlijke investeringen en beleidsondersteuning nodig. De Europese Unie kan het voortouw nemen door landbouwsubsidies om te buigen naar duurzame praktijken, strengere milieuregels af te dwingen en eerlijke arbeidsnormen te bevorderen. Landen als Denemarken en Nederland hebben al succes geboekt met streng nutriëntenbeheer en landbouwinnovatie.

Door prioriteit te geven aan duurzame landbouw kan de EU een wereldwijd voorbeeld stellen door gezondere voedselsystemen te bevorderen, het milieu te beschermen en sociale gelijkheid te garanderen.

Grote landbouwbedrijven beweren vaak dat intensieve landbouwmethoden met een hoge opbrengst essentieel zijn om aan de wereldwijde vraag naar voedsel te voldoen. Ze houden vol dat duurzame landbouwpraktijken niet levensvatbaar zijn en zullen leiden tot voedseltekorten in vergelijking met is een omstreden en veelzijdige kwestie. Hoewel er terechte zorgen zijn over de opbrengst en de schaalbaarheid in bepaalde contexten, blijkt uit uitgebreid wetenschappelijk en empirisch bewijs dat duurzame landbouw met de juiste ondersteuning voldoende voedsel kan leveren en tegelijkertijd de biodiversiteit kan behouden. Om deze uitdagingen aan te gaan is een holistische aanpak nodig die beleidshervormingen, markttoegang, technologische innovatie en wereldwijde samenwerking omvat. Door deze factoren aan te pakken, is het mogelijk om een evenwicht te bereiken tussen voedselzekerheid en behoud van biodiversiteit en zo een duurzame en rechtvaardige toekomst voor iedereen te garanderen.

Herstel van natuurlijke habitats, veerkrachtige voedselproductie, toezicht op bodemaantasting en duurzame praktijken, minder pesticiden, herstel van mariene habitats, wetlands, als natuurlijk herstel beschermt tegen natuurlijk biodiversiteitsverlies. Invloeden van klimaatverandering zoals extreme overstromingen, hittegolven, bosbranden en stormen kunnen leiden tot verlies van biodiversiteit. De voorgestelde maatregelen zijn gericht op het verbeteren van de bos- en natuurgebieden, wetlands, veengebieden, verbeterde zeegrasgebieden, als maatregelen voor koolstofvastlegging en -sequastatie, op weg naar koolstofneutraliteit op lange termijn, verbeterde en verzachtte effecten op klimaatverandering en natuurlijk herstel.